Voordat Linda overleed spraken zij en ik (Wim) af dat ze mij zou gaan inspireren, indien mogelijk. Ná haar overlijden, toen ik me er maanden later eindelijk weer toe kon zetten om iets te gaan schilderen, was uiteraard mijn innerlijke vraag: “Zou ze me inspireren? En zo ja… kan ik het merken? Hoe werkt dat? Is het echt mogelijk?”
In februari 2002 (dus 2 maanden na Linda’s overlijden) bezocht is een spirituele beurs in hetzelfde wijkgebouw waar ik met Linda had leren volksdansen. Daar bezocht een aantal mediums, maar van hen leerde ik niet veel, eerder dat er veel mediums zijn die niet waarmaken wat je van hen mag verwachten. Maar wie ik daar ook ontmoette was Marianne, die Linda’s therapeute was geweest. Zij was daar om haar therapie te promoten en ik raakte met haar in gesprek.
Tijdens dat gesprek vertelde ik haar dat zij nog een factuur voor alle behandelingen moest uitschrijven, dan kon ik die betalen. Ze had al die tijd voor niets gewerkt. En ik vertelde haar dat ik voor haar praktijk een logo of zoiets wilde maken, bij wijze van dank voor haar grote hulp tijdens Linda’s laatste maanden.
Maar dat ‘logo’ pakte anders uit dan ik had verwacht.
Ik wilde iets met de naam Marisun doen, en ik had het gevoel dat het getal 5 erin verwerkt moest worden, b.v. in de vorm van 5 sterren. Maar waar moesten die sterren op het schilderij gepaatst worden?
Ik plaatste ze willekeurig, met een krijtje in m’n hand en m’n ogen bijna dicht om het zo toevallig mogelijk te laten zijn. Het kon me niet schelen… als ze maar op de juiste pek terecht zouden komen, heel toevallig op de juiste plek.
’s Avonds, toen ik klaar was met het schilderij zocht ik Linda’s sterrenbeeldenboekje op en ging, voor de aardigheid, maar eens op zoek of de toevallig geplaatste sterren heel misschien zo juist geplaatst waren dat er een herkenbaar sterrenbeeld mee verbonden zou zijn. Dat viel niet mee. Probeer het voor de aardigheid maar eens uit om een aantal stippen te koppelen aan de vele sterrenbeelden die er zijn. Het is bijna geen doen. Ik gaf het op en ging naar bed.
Maar de volgende ochtend pakte ik het boekje er opnieuw bij, en nu ging ik strategisch te werk. Hoeveel sterren had ik getekend? Welke sterrenbeelden hebben er vijf sterren? Zo bleven er nog maar een paar over. En als ik het boekje nu eens op z’n kop hield?
En zo ontdekte ik het sterrenbeeld Aquilla of Adelaar.
Op Internet ging ik vervolgens zoeken wat de mythologie van die schilderij was. En ik kwam uit bijt het oude Mesopotamië, waar het sterrenbeeld Adelaar verbonden was aan de legende van Etana, die op de rug van de Adelaarsgod Shamash naar de hemelen vloog om een pijnstillend medicijn voor zijn zwangere vrouw te vinden.
Dat was bijzonder, want tijdens Linda’s ziekte visualiseerden we meermaals dat Linda meegenomen werd door een reusachtige adelaar en zittend op zijn rug werd ze meegenomen naar het Atlantis onder de golven. We waren in feite op zoek naar een manier om haar pijn te bestrijden, want ze leed onder verschrikkelijk veel pijn in of rond haar baarmoeder. Ook wij probeerde Hemel en Aarde te bewegen om een pijnstillend medicijn te vinden.
Toen ik het schilderij aan Marianne gaf meldde zij dat zij zich altijd al als een sjamaan had gevoeld, maar dat ze nu werkte met een modern apparaat, met de naam StarLight. En het krachtigste medicijn van de sjamaan is een veer van de Adelaar, die staat voor de kracht van de Grote Geest, the Great Spirit.
Op het schilderij zie je de naam Marisun in hoekige en gebogen lijnen, gescheiden door de hemelse ladder, een vortex van Licht, met daarin de kleuren van de regenboog.
Het Engelse woord voor Zon is Sun. Als je dat in hoofdletters schrijft – SU∩ – en je verbindt de lijnen, komt daar de afbeelding uit die je rechts van de zon op Marisun ziet.
De 5e ster in het midden van het sterrenbeeld Aquilla is op het schilderije bijna niet te zien. Ik had die ster eerst wel getekend, maar daarna gewist omdat je volgens mij geen ster kunt zien pal naast de Zon. Maar dat wil niet zeggen dat zich daar geen ster achter de zon kan bevinden. Je ziet hem alleen niet. Later heb ik die ster dus weer toegevoegd, maar op de foto is deze bijna onzichtbaar (net linksboven tegen de Zon aan). Ook de twee minuscule sterretjes rechtsonder zijn later toegevoegd. Maar de 5 grote sterren bevinden zich exact op de juiste positie.