Dit schilderij ‘Blauwe Ster’ begon met de vraag van een man, die van zijn gids, zijn engelbewaarder, het advies had gekregen om mij te bellen. Er was kort daarvoor het een en ander met hem gebeurd dat hem en zijn familie de stuipen op het lijf had gejaagd.
Leermoment voor een Medium
Hij was vrachtwagenchauffeur en tijdens lange ritten luisterde hij naar een programma op de radio waarin de luisteraar werd begeleid om zelf contact te maken met de onzichtbare wereld. Hij volgde de instructies tijdens het rijden op en kreeg inderdaad contact met een stem die hem vertelde wat er voor hem op de weg zou gaan gebeuren, b.v. het invoegen van een bepaald type auto. Dat klopte precies. Daardoor dacht hij dat de stem die hij kon ‘horen’ zuiver was en het goed met hem voor had.
De stem vertelde hem dat hij was voorbestemd voor ‘grootse daden’, maar alleen als hij precies deed wat deze stem hem opdroeg.
Hij was wel degelijk mediamiek, maar kennelijk moest hij eerst nog iets leren. Omdat hij zelf probeerde contact te maken met de Spirits, opende hij zich voor iedereen die maar bij hem ‘binnen’ wilde komen. Wellicht speelde een stukje ego mee, toen die onbekende stem hem liet weten dat hij belangrijk zou worden, met alle gevolgen van dien. Door schade en schande wijs geworden besefte hij zijn misstap.
Niet hij, maar de zijn eigen liefdevolle gids bepaalt het moment waarop het contact gelegd wordt. Iemand die voorbestemd is om een medium te worden zal dat heus wel worden. Een goed medium dat vanuit onvoorwaardelijke Liefde werkt voor mensen is dat niet geworden door het volgen van een cursus hier op Aarde. Zoals ik uit de boeken van medium Loes van Loon begrepen heb gaan daar vele incarnaties aan vooraf, waarin steeds meer aspecten van het mediumschap getraind worden en eindeloos worden geoefend. Alleen al het allereerste opvangen van een signaal van haar gids, vele incarnaties geleden, nam jaren in beslag. Zo’n opleiding heeft een hoger doel en wanneer het tijd is komt het contact. Dat hoeft niet afgedwongen te worden.
Wat hij meemaakte nadat hij de opdrachten begon uit te voeren is niet aan mij om hier te vertellen, maar het ging ver, héél ver. Uiteindelijk ging het zo ver dat hij ontzettend schrok van waar hij zich mee ingelaten had.
Pas toen hij zich realiseerde ontdekte hij dat zijn echte liefdevolle beschermengel hem nooit had verlaten, maar door hemzelf aan de zijlijn geplaatst was omdat hij een vrije keuze, een vrije wil had. Onze gidsen respecteren de Vrije Keuze, maar hij verkoos te luisteren naar… een stem.
Een nare ervaring rijker, was hij eindelijk in staat om te luisteren naar zijn Hart, van waaruit zijn echte gids hem kon bereiken. Zijn leven veranderde en zijn gaven als helderziende stellen hem nu in staat om andere mensen te helpen, waarbij Liefde de bindende kracht is.
Op een dag niet lang na zijn afschuwelijke ervaringen stelde zijn werkelijke beschermengel hem voor contact met mij op te nemen, zeggende dat ik alleen een papiertje met zijn naam nodig had en dat ik dan op een dag een schilderij voor hem zou kunnen maken. Toen hij mij dat zo vertelde, op een moment dat ik nog maar net wist dat ook ik inspiratie van de Spirits ontving als ik vanuit Liefde ging schilderen, dacht ik: “Ja, dat is leuk gezegd, maar… hoe ga ik dit waarmaken?”
Maar ik nam de opdracht aan vanuit de gedachte: we zien wel wat er gebeurt.
Een paar maanden later maakte ik inderdaad een schilderij voor hem…
Een nare Gebeurtenis kan het Hart Openen
Er gebeurde iets vreemds tijdens het maken van dit schilderij.
Ik had zojuist de blauwe verticale sluiers van de achtergrond geschilderd toen er onverhoeds een hele grote witte druppel inktverf uit het reservoir van mijn airbrush op het schilderij spatte. Dat was een ramp in mijn ogen, want nu alles verpest. Vele uren werk om heel langzaam de kleuren op te bouwen en nu gebeurde er dit!
Opnieuw beginnen was mijn eerste conclusie. De achtergrond herstellen was bijna onmogelijk. Dat zou je altijd blijven zien. Ik er zo’n hekel aan als er zoiets gebeurt, terwijl ik dat juist voortdurend probeer te voorkomen.
Toen ik na een tijdje mezelf weer bij elkaar geraapt begon ik te overdenken wat mijn opties waren. Toch maar proberen te herstellen? Opnieuw beginnen? De opdracht teruggeven?
Toen bedacht ik dat ik nog een ding niet had bedacht. Ik kon gebruik maken van deze grote witte spetter. Dat voelde als juist om te doen en zo transformeerde ik de lelijke vlek tot grote heldere grote ster of komeet. Natuurlijk moest die komeet nog wel ergens vandaag komen vond ik, dus ik maakte er een grote staart aan. Maar gek genoeg liet ik deze komeet een bocht beschrijven.
Nu kwam ik ineens op gang. Ik bedacht dat die ster een Hart raakte en dat er vanuit dat Hart een waterval van licht en kleur stroomde.
Dit schilderij vertelt hoe een hele nare ervaring of gebeurtenis kan worden getransformeerd tot een Les in Liefde. Ik had dat zelf nog niet eens gelijk door, maar tijdens dat ik bezig was begon ik me te realiseren dat die druppel inkt gewoon ‘moest’ vallen. Precies dat was de bedoeling geweest!
Het hart dat je ziet wordt getroffen en opengereten door een ongeluk, een vallende ster. Maar nu het Hart geopend is kan het alle kleuren van de regenboog tonen die erin opgesloten waren.
Je zou kunnen zeggen dat de nare ervaring van het vallen van de spetter op het schilderij geleid heeft tot het inzicht dat zelfs een nare ervaring (een ongeluk, ziekte, verlies, wat voor trauma dan ook) wellicht tot de weg kan behoren die je helpt om daar te komen waar je heen wilt. Het hangt er maar vanaf hoe je er mee omgaat. Waar kies je voor? Je kunt in de slachtofferrol gaan, maar je kunt de ervaring ook gebruiken. Dan kies je voor de toekomst. Je transformeert het ongeluk, je foute beslissing in het verleden, de nare ervaring tot iets positiefs.
Toen de man het schilderij een aantal dagen later op kwam halen en bij ons thuis zittend op de bank met zijn rug naar het schilderij, zijn verhaal vertelde, beschreef hij dat tijdens de nacht dat hij zijn dwaling inzag, hij kort daarvoor iets heel merkwaardigs had gezien… Een heldere ster of licht was tot 2x toe vlak voor zijn raam langs gegaan. Dat was iets dat normaal gesproken eigenlijk niet kan, maar dat was precies wat hij waargenomen had. Het gebaar dat hij maakte om de baan van de ster te beschrijven was exact de baan van de ster die ik had geschilderd!
Hij had een hele nare ervaring achter de rug, en daar heeft hij z’n voordeel mee gedaan.
Ik moest zelf kennelijk ook even door een nare ervaring heen om hem het juiste schilderij te kunnen overhandigen dat zijn verhaal vertelde.
