When the Sacred Heart is open
The Red Stone of Power shall sing
The divine plan shall be revealed on Earth
Praise be to The Beloved Source of All Things
Introductie
Two Roads is een kosmisch concept ontstaan vanuit co-Creatie met het Hiernamaals. Het symbool en waar het voor staat werd reeds in de 19e eeuw door Spirit gegeven aan Nicolas Black Elk, eens Holy Man van de oorspronkelijke bewoners van Amerika, de Oglala Lakota van de Sioux. Meer dan een eeuw later inspireerde Black Elk het Noord-Ierse medium Eliza White Buffalo en legde haar het concept van de Two Roads uit.
Zonder hiervan op de hoogte te zijn werd de Nederlandse kunstenaar Wim Roskam in 2004 door Spirit geïnspireerd om iets nieuws te creëren. Het ging om een kruis, gevat in een cirkel en tegelijk in de vorm van een schaal. Niet recht van boven of precies van opzij, maar bezien vanuit een aparte hoek. Dat is het perspectief. Hij wist op dat moment nog niets van Black Elk, noch van het symbool Two Roads.
Toen het af was noemde hij het object ‚Faith‘, omdat het kruis in een cirkel een weergave is van álle geloofsovertuigingen in de wereld. Elk geloof – faith is het Engelse woord – is een uniek perspectief op dat waar het binnen die geloofsovertuiging om gaat: de Verbinding met Spirit.
Faith
(Wim) In 2003, kort na het overlijden van Linda (die me inspireerde om de Akaija te maken), hadden we een afspraak met medium Loes van Loon over het schilderij Lucia, dat ook een soort kruis voorstelt, maar zonder religieuze kleuring. Zij maakte toen een terloopse opmerking dat ik in de toekomst nog een kruis zou gaan maken. „Een groot kruis. Zó groot…,“ zei ze, en ze hield haar hand ongeveer een meter boven de vloer. Ik had geen idee waar ze het over had, want ik zag mezelf echt geen groot christelijk kruis gaan maken, en zeker niet met een lijdende Jezus eraan. Maar ze had al meer gezegd dat klopte. Ik vergat het.
In 2005 kreeg ik tijdens een meditatie het dringende gevoel te willen beginnen aan een nieuw object dat ‚iets met een gekanteld graalkruis‘ leek te gaan worden. Ik pakte pen en papier en wat later de computer om dat idee uit te werken. Ik begon met een gelijkbenig kruis in een cirkel. Als je dat symbool achterover kantelt, net zoals je schuin over een schaal of bord heen kijkt, dan zie je geen ronde cirkel, maar een ovaal. Er verandert echter niets aan de vorm van de cirkel of het kruis zelf. Het enige verschil is jouw perspectief: vanuit welke hoek je ernaar kijkt.
Met een fotobewerkingsprogramma kun je foto’s of objecten vervormen. Eén manier om dat te doen is ‚perspectief toevoegen‘. Daarbij maak je alles dat verder weg moet zijn kleiner en wat dichter bij moet zijn groter.
Toen ik dat deed met het ovalen kruis gebeurde er iets geks. De horizontale balk van het kruis schoof automatisch iets omhoog, bijna alsof het nu een christelijk kruis was geworden met een groter standbeen.
Ik had tijdens de meditatie het gevoel gehad van een schaalvorm en ik moest denken aan de Heilige Graal. Daarover bestaan vele legenden. Het bloed van Christus zou erin opgevangen zijn. De graal wordt ook wel de moederschoot genoemd. Er bestaan verhalen uit heel oude tijden, waarin de Graal levenselixer bevat, de bron van de eeuwige jeugd. In de film „Indiana Jones and the Holy Grail“ wordt dit thema op spectaculaire wijze verfilmd.
Toen ik dit ovalen kruis in schaalvorm enkele maanden later met hout en gipsverband gemaakt had ontbrak er voor mijn gevoel nog iets aan. Het centrum leek zo ‚leeg’. Ik bedacht dat er een rood kristal voor het centrale deel moest komen te hangen. Die steen vatte ik in een gouden zetting in de vorm van een Akaija. Die ingeving zou later van grote betekenis blijken te zijn, maar het duurde nog zeven jaar voordat we daar achter kwamen.
Het voltooide schilderij/object kreeg de naam Faith. Het symboliseert elke denkbare manier om naar het Allerheiligste of de Bron van alle Leven te verwijzen. Iedere religie doet dat op een andere manier, maar binnen elke religie doet ieder mens dat weer op zijn of haar eigen manier.
Uiteraard zijn er ook mensen die nergens in geloven, maar ook dat is een geloof of aanname. Helaas zijn aanhangers van verschillende religies het niet altijd met elkaar eens, er worden zelfs oorlogen gevoerd waarin religie als wapen gehanteerd wordt.
Iedereen heeft een ander idee over dat wat ons Leven geeft, over dat wat ons allen verbindt, wat ons één maakt. Iedereen heeft zijn eigen perspectief. Of zoals Spock ooit zei: „Oneindige Verscheidenheid in Oneindige Combinaties.“
Enfin… dit was best een groot object, maar het was beslist geen meter hoog, zoals medium Loes van Loon een jaar eerder had voorspeld.
Nicolas Black Elk
Nicolas Black Elk (dec. 1863 tot aug. 1950) was een Wichasha Wakan (Medicijnman of Holy Man) en een Heyoka van de Oglala Lakota (Sioux). Toen hij negen jaar oud was raakte hij in coma. De mensen vroegen zich af of hij ooit nog bij zou komen, maar na 12 dagen ontwaakte hij en vertelde dat hem een belangrijk symbool was getoond en uitgelegd door de Spirits. Toen de mensen dit hoorden begrepen ze dat hij een heilige man was, aangeraakt door Spirit.
Op 12-jarige leeftijd was hij aanwezig bij een van de bekendste, maar ook afschuwelijkste veldslagen tussen Indianen en blanken: de Slag bij Little Big Horn in 1876. Enkele jaren later was hij betrokken bij een ander bekend bloedbad: Wounded Knee. Deze laatste slag is vooral bekend door de vele vrouwen en kinderen die er gedood werden. Ook hij raakte gewond. Zijn verdere leven stond vooral in het teken van het helpen van mensen middels de Krachten die hem door Spirit gegeven waren.
Op latere leeftijd raakte hij bevriend met de schrijver John Neihardt, die een boek schreef over zijn leven, met als titel: Black Elk Speaks (Black Elk vertelt).
Chief Si'ahl
Chief Si’ahl (Chief Seattle) was een zeer gerespecteerde en vredelievende man onder zijn mensen, de stammen in de omgeving van de Puget Sound nabij Vancouver en Seattle. Hij gaf de voorkeur aan een weg van aanpassen aan de blanke kolonisten. De stad Seattle in de staat Washington, is naar hem vernoemd.
Si’ahl leefde bij benadering van 1780 tot 1866 en heeft meegemaakt hoe de blanken de Indiaanse gebieden overspoelden. Het was de tijd van de goudkoorts en vooral dat veroorzaakte dat de blanken geen enkel respect toonden voor de Indianen, hun land, hun leefwijze of tradities. Er was geen houden aan.
Toen de blanken wéér een stuk grond van de Indianen wilden hebben hield Chief Si’ahl een bijzondere toespraak gericht aan het blanke opperhoofd in Washington. Deze toespraak of brief van rond 1854 is wereldberoemd geworden als ‚Chief Seattle’s Speech‘, waarin de Indiaanse leefwijze in harmonie met de natuur in dankbaarheid voor the Great Spirit een centrale plaats innemen…
„De rivieren zijn onze broeders. Ze lessen onze dorst. Ze dragen onze kano’s en voeden onze kinderen. Dus jullie moeten de rivieren de vriendelijkheid betonen die je al je broeders zou geven.
Als wij jullie ons land verkopen, onthoudt dan dat de lucht waardevol is voor ons, dat de lucht haar Spirit deelt met alle leven dat het ondersteunt. De wind die onze grootvader zijn eerste adem gaf, ontving ook z’n laatste zucht. De wind geeft dus onze kinderen de Spirit van het leven. Dus als we ons land verkopen, moet je dat als heilige grond beschouwen, als een plaats waar mensen de wind kunnen proeven, met de zoete smaak van de weidebloemen.
Zullen jullie je kinderen leren wat wij onze kinderen leerden? Dat de Aarde onze moeder is? Wat de Aarde overkomt, overkomt alle zonen en dochters van de Aarde.
Dit weten we: de Aarde behoort niet toe aan de mens, de mens behoort toe aan de Aarde. Alles is met alles verbonden zoals het bloed dat ons allen verenigt. Mensen weefden niet het web van het leven, hij is slechts één draad rein. Wat hij het web aandoet, doet hij zichzelf aan.
Onze God is ook jullie God. De Aarde is iets waardevols voor hem en de Aarde te beschadigen is minachting betonen voor haar Schepper.“
In 2011 heb ik deze speech als inspiratie gebruikt om mijn eigen ‚speech‘ te schrijven, een brief aan alle Regeringen wereldwijd, inclusief de zogenaamde ‚geheime regering‘ en ook aan alle mensen, en dus ook aan jou. Deze brief werd in het januari-2012-nummer van het tijdschrift Spiegelbeeld gepubliceerd en is in 2021 daadwerkelijk naar alle Nederlandse ministeries verstuurd. Je kunt hem op akaija.com vinden. Via deze link kun je deze brief lezen.
Eliza White Buffalo
In 2011 had ik het dringende gevoel via Facebook vrienden te willen worden met inheemse bewoners van verschillende landen, op dat moment vooral met die van Noord-Amerika, Indianen genoemd in de volksmond. Zo raakte ik bevriend met iemand met de welluidende Indiaanse naam Eliza White Buffalo. Zij was echter geen ‚Indiaan’, maar een medium-sjamane in Noord-Ierland die een intens contact heeft met Nicolas Black Elk, die haar in Spirit heel veel verteld heeft over het symbool dat hem door de Spirits tijdens zijn coma was getoond en uitgelegd. Hij gaf zijn kennis door aan Eliza.
Om te beginnen spraken we niet over dat symbool, alleen over haar boek met de titel The Two Roads. Black Elk adviseerde haar mij haar boek toe te sturen. En voor de uitwisseling stuurde ik haar een voorlopige vertaling van mijn boek De Vijfde Dag, de voorlopige titel die later Kiezen voor Vrije Keuze zou worden. Zo raakte zij bekend met de Akaija, die ook een inspiratie van de Spirits is.
Door het lezen van haar boek The Two Roads kregen we inzicht in dat wat Black Elk haar verteld had. Ik las ook het boek Black Elk Speaks van John Neihardt en toen pas begon ik de connectie te zien tussen het symbool Faith dat ik 7 jaar eerder gemaakt had. Kennelijk was dit project al lang geleden door Spirit voorbereid en ontmoetten we op het juiste moment de juiste mensen.
Het enige verschil was dat het symbool zoals Black Elk dat aan Eliza had getoond rond van vorm was, en Faith was ovaal. Het perspectief is anders, maar het is absoluut hetzelfde symbool. Maar is het niet zo dat ook elk geloof, elke religie een ander perspectief, een ander gezichtspunt, is van waar het in essentie om gaat? moslims, christenen, boeddhisten, Indianen… ze gebruiken andere namen en andere rituelen, maar in feite gaat elke religie over dat Allerheiligstem God, The Great Spirit, de Bron van Leven, Liefde, Eenheid, en ga zo maar door.
Het Medicijnwiel
Eliza White Buffalo legt de betekenis uit van het Indiaanse Medicijnwiel, ofwel de Two Roads met de Red Stone of Power. Hieronder volgt een vertaald citaat van haar hand:
“Stel je een medicijnwiel voor met 4 richtingen – Noord, Oost, Zuid en West. Eén weg gaat van het Zuiden naar het Noorden, en één gaat van Oost naar West. Stel je dan het centrum van het wiel voor waar beide wegen samenkomen. Dit is het Heilige Centrum, het Heilige Hart (the Sacred Heart), ofwel de Red Stone of Power. Het centrum is heilig omdat het héél is… hier weten we eenwording met de Great Spirit. Hier zijn we God, de Ene. Ik zou het het Christus-Bewustzijn willen noemen. Het is de Schepping van God, God’s Kind
(…) Er zijn 3 andere richtingen – Boven, Onder en Binnenin. Boven is de Heilige Vader, Vader Lucht (Father Sky), en onder is de Heilige Moeder, Moeder Aarde. Binnenin is het Heilige Hart, de Red Stone of Power, waar de Heilige Ouders samenkomen: Ziel en Materie. Dus binnenin is de enige plek waar je hun essentie, Licht en Liefde, kunt ontvangen en geven.
Wat er gebeurt als de Red Stone of Power, het Heilige Hart, wordt geactiveerd is dat de aantrekkingskracht van de Oorspronkelijke Ziel sterker wordt omdat meer en meer Licht het Hart gaat vullen, daarmee denken, geest, emoties en lichaam nog verder verheffende. In feite kom je zo dichter in de aanwezigheid van Source, de Bron, de Alkracht waarbinnen je ziel is. (…)”
Opmerking: Het gaat hier niet over een religie. Het gaat over Universele Liefde, over bewust-worden, bewust-zijn. Jezus was niet Rooms-Katholiek of Protestants. Hij was en is een vervolmaakte ziel, een verlicht leraar voor de mensheid, net zoals Boeddha, Mohammed en vele anderen dat waren en nog steeds zijn.
Two Roads
Hier zie je een Two Roads symbool zoals ik dat in 2011 in goud maakte voor Eliza White Buffalo. Tot dat moment had zij alleen een plat zilveren kruisje in een cirkel gehad, maar ik begreep dat het nu de bedoeling was om voor haar een Two Roads symbool te maken zoals ik Faith gemaakt had, maar dan de in oorspronkelijke ronde vorm.
Verticaal zie je de Good Red Road, de goede rode weg, de Heilige Weg. Horizontaal, dwars daarop zie je the Dark and Fearful Road, de donkere en beangstigende weg. Waar de twee wegen samen komen is een heilige plek.
De donkere weg is de weg op Aarde. Dat is de weg die je bewandelt om op de spirituele weg verder te kunnen komen. Zou je alléén maar op de spirituele rode weg blijven, dan kun je het Licht in de verte zien, maar je komt er niet dichterbij. Daarvoor zul je beide wegen moeten bewandelen. De donkere weg zal je uitdagen en daarin schuilt het gevaar. Je kunt hem echter veilig bewandelen door steeds verbonden te blijven met de Red Stone of Power. Van daaruit behoud je overzicht en kun je beslissingen nemen: dat is kiezen in vrijheid. Deze heilige plek, de Red Stone of Power, is Black Elk’s uitdrukking voor het Geactiveerde Heilige Hart (the Sacred Heart).
De Geboorte-Blueprint
Het leven wordt bepaald door het maken van keuzes. De keuze die je maakt is afhankelijk van wat je wilt bereiken. Wat is je intentie? De intentie die je hebt, dat wat je wilt bereiken, zal bepalen welke keuzes je vervolgens gaat maken om dat doel te bereiken.
Als je boos bent geworden door iets, dan is de kans groot dat je daarna een keuze maakt, iets doet of zegt vanuit emotie, want die boosheid overheerst voor kortere of langere alle voornemens die je had. Spreekwoordelijk gesproken is het is verstandig eerst even tot 10 te tellen alvorens te reageren.
Als je gezien wilt worden, is de kans groot dat je ego je keuze beïnvloedt. Welke keuze lijdt tot meer aanzien? Dan kies je daar al snel voor.
Wil je financieel rijk worden, dan kies je misschien een opleiding waar je zoveel mogelijk mee verdient. Dan kies je bijvoorbeeld liever universitaire of leidinggevende studie dan een ambachtelijk vak.
Je kent ook vast wel mensen die hun partner strategisch gekozen hebben, b.v. om een makkelijk leven te hebben waarin ze niet hoeven te werken. Met een rijke partner ligt alles voor het oprapen, toch?
Je kunt ook bang zijn om een verkeerde keuze te maken. Dan zul je verstandelijk zo ver mogelijk vooruit proberen te denken zoals een schaakspeler dat doet. En pas dan neem je een besluit. Terugkomende op je intentie… Voordat je ging analyseren had je je keuze eigenlijk al gemaakt. Je wist al wat je wilde bereiken, alleen op de weg erheen moet je besluiten nemen hoe je daar wilt geraken. Vaak zijn situaties zó gecompliceerd – vooral wanneer er andere mensen bij betrokken zijn – dat het moeilijk is om meer dan enkele stappen vooruit te denken.
Laten we een stapje terug in de tijd doen… Eigenlijk heb je een nog veel belangrijkere keuze gemaakt voordat je geboren werd. Dat is je geboorte-blueprint, het plan waarmee je als ziel afgedaald bent in een lichaam op Aarde. Als ziel in een lichaam groeien we op als mens, leren we lopen, spreken en vele andere vaardigheden. Die vaardigheden hebben we nodig om ons levenspad te kunnen belopen.
Elk leven op Aarde, elke incarnatie is slechts een fragment in de ontwikkeling van de ziel die we zijn. Net zoals kinderen volwassen worden, groeien we ook als ziel. Gaande de levens doen we onvoorstelbaar veel ervaringen op, maken we vele landen en culturen mee, ervaren we hoe het is om man of vrouw te zijn (of daar onzeker over te zijn, misschien omdat je in een vorige incarnatie een ander geslacht had), en welke invloed je huidskleur en je gezondheid op je leven hebben. Zo worden we als ziel steeds wijzer en vervolmaakter.
Die keuze voor je geboorte maak je niet in je eentje, daar krijg je onvoorstelbaar veel hulp bij. En gaande je leven wordt je begeleid door je engelbewaarder die jouw blueprint of levensplan bewaakt. Maar… je engelbewaarder is wel gehouden jouw Vrije Wil te respecteren. Mocht je een ‚verkeerde‘ keuze hebben gemaakt krijg je van hem of haar subtiele hints, aanwijzingen om je ervan bewust te maken dat er nog meer opties zijn, waarvan sommige misschien wel beter zijn. Als we daar niet naar willen luisteren, dan is de kans groot dat we na kortere of langere tijd in situaties belanden waar we niet gelukkig van worden. Dan kunnen we vallen.
Misschien begin je te kiezen vanuit een emotie, vanuit onvrede, met verlangen naar geld, met seksuele verlangens, etc. Dat hoort bij het Mens-zijn. Dat zijn de uitdagingen. Onze fysieke zintuigen zijn heel nadrukkelijk aanwezig en overstemmen makkelijk de ‚stem‘ van onze gidsen, die via ons Hart met ons communiceren. Daardoor is het moeilijk overzicht te hebben zoals Lichtwezens dat hebben. En daardoor kan het ook moeilijk zijn om naar die stille innerlijke stem te luisteren, want de stem van de buitenwereld is zoveel luider.
Ook bevinden we ons in de Tijd. Over de Lichtwereld wordt weleens gezegd dat die dimensie zich buiten de Tijd bevindt. Vanuit dat perspectief is er een Weten hoe beslissingen in de Aardse dimensie uitpakken, oorzaak en gevolg zijn één. Zo kunnen vervolmaakte zielen ons uitstekend begeleiden en hints geven.
Verlichte zielen, ongeacht of het lichtwezens zijn de via een medium met ons praten, of dat het onze medemensen hier op Aarde zijn, zullen ons nooit een keuze opdringen. Want dan leggen we de verantwoordelijkheid voor die keuze buiten onszelf met de gedachte: „Maar hij of zij zei het!“
Toch kozen wij er zelf voor om daarnaar te handelen. Maar ook daar kunnen we van leren, namelijk om altijd zelf verantwoordelijk te blijven voor dat wat we bij ons binnen laten komen en wat we daar vervolgens mee doen. We leren daardoor ook steeds beter inschatten wie we wel en wie we niet kunnen vertrouwen.
Je verstand heb je nodig, laat daar geen misverstand over bestaan, maar alleen je Hart is direct verbonden met je Hoger Zelf. Gebruik beide!
De Verkeerde Keuze?
Stel nu dat je een keuze maakte die verkeerd heeft uitgepakt
Je zou je allereerst kunnen afvragen wat verkeerd is? Want dat hangt wellicht af van wat je intentie was.
Heeft jouw keuze je niet de financiële rijkdom opgeleverd die je hoopte te krijgen?
Was de partner die je koos bij nader inzien niet degene die je verwachtte?
Had je iemand uitgescholden die bij nader inzien gelijk heeft gehad?
Heb je je juist niet of juist wel laten vaccineren en nu heb je een groot probleem?
Koos je ervoor om politiek de ene of de andere kant te kiezen en nu kom je erachter dat je bedrogen bent?
Hoe ga je daar dan mee om? Ben je in staat toe te geven dat je gevallen bent op de donkere weg? Als je je vergissing niet kunt toegeven dan kun je ook nog niet opstaan. We zijn na verloop van tijd bijna allemaal wel in staat om een ander te vergeven voor iets dat hij of zij ons heeft aangedaan. Maar onszelf vergeven voor iets dat we zelf hebben gedaan of ons hebben laten aandoen, blijkt voor veel mensen heel erg moeilijk te zijn. Toch is dat een belangrijk onderdeel van het opstaan na een val.
Het Two Roads symbool herinnert je eraan dat je Hart, de Red Stone of Power zich bevindt op de heilige plek waar alle wegen samen komen. Van daaruit heb je overzicht en dat kan leiden tot inzicht. Dit kan je helpen bij vergeving, zowel om de ander te vergeven… als jezelf. Maar voordat vergeving mogelijk is zul je eerst inzicht moeten krijgen in je situatie. Uitspreken ‘Ik vergeef…’ heeft geen waarde als je niet echt wilt kijken.
Ben je gevallen?
Wie of Wat is the Great Spirit?
Eén van zijn reizen bracht Black Elk naar Frankrijk en Engeland en daar maakte hij kennis met het Christelijke geloof. Hij ontdekte dat er niet zoveel verschil was tussen de God van de blanken en de Great Spirit van de indianen. In 1904, op 40-jarige leeftijd werd hij de eerste Indiaanse Holy Man die het Christelijk geloof aannam.
Het is beslist niet zo dat hij de Indiaanse tradities en de Great Spirit afzwoer. Hij voerde alleen sommige heilige rituelen niet meer uit, zoals de Ghost Dance. Hij omarmde zowel de Great Spirit als de God van de blanke man in de wetenschap dat er geen werkelijk verschil is. Niet iedere Indiaan was het met hem eens, maar hij zei: “Mijn kinderen moeten leven in deze wereld.”
Dat is één aspect van het symbool Two Roads: wegen komen samen.
Wie is opgegroeid in een streng Christelijk gezin, zal het Christelijk geloof waarschijnlijk als enig juiste geloof beschouwen. Ik (Wim) ben weliswaar Christelijk opgevoed, maar mijn ouders waren niet streng in de leer. Daarom was het voor mij makkelijk om een open mind te hebben voor andere religies. Een van de vele vragen die ik mezelf vaak stelde was: „Stel dat ik geboren was tussen de Indianen… Of stel dat ik in een islamitisch gezin was geboren… Zou ik dan een ander geloof willen belijden?“
Misschien hangt het ervan af hoe streng je ouders zijn in de opvoeding.
Er bestaan heel veel religies en spirituele tradities (perspectieven of geloofsovertuigingen) in de wereld en binnen elke religie zijn talloze stromingen. Waarom zijn er zoveel? Is de ene beter dan de andere? Is de Indiaanse traditie van de Sioux beter dan de Rooms-katholieke traditie? En hoe verhoudt zich dit tot de Islam? Wát maakt een religie? Waar gaat het eigenlijk om?
Is dat het aanbidden van een god? Echter, in het boeddhisme wordt er geen god aanbeden. In het Hindoeïsme lijken er vele goden aanbeden te worden, maar misschien zijn dat wel verschillende aspecten van de Ene. Het lijkt alsof het woord voor ‚god‘ tekort schiet om precies uit te drukken waar het nu werkelijk om gaat. En nu praten we alleen nog maar over de Aardse geloofsovertuigingen. God, Allah, de Great Spirit worden toch als de Schepper van het AL beschouwd? In het Universum zijn meer planeten dan zandkorrels in de woestijn.
Laat ik daarom onze horizon verbreden… Stel je voor dat je zou leven op de 4e planeet van de ster Sirius-B. Welke religie zou dan de jouwe zijn?
Je zou je ook kunnen afvragen of er op die planeet überhaupt wel mensen wonen. En stel dat er wezens wonen, spreken ze dan een taal? Of zijn de bewoners telepathisch met elkaar verbonden? Zijn ze onzichtbaar voor het menselijke oog, net zoals we onze verwanten in het Hiernamaals niet kunnen zien? Hoe gaan zij om met… de Great Spirit of God? Vragen te over. Ook zij zijn onderdeel van het Universum, van de Schepping. Ook met hen zijn wij mensen verbonden. Akaija staat voor Wij zijn één en ook zij zijn daar deel van.
In alle religies is er sprake van iets gemeenschappelijks… het allerheiligste, of het allerhoogste, de bron van Liefde, misschien is het een God of een Spirit… Er zijn oneindig veel namen voor. Zou het een persoon zijn die ooit op Aarde wandelde? Of is het een energievorm?
Ik heb er geen geschikte woorden voor en beschouw deze ‚Energie’ als de levengevende Spirit die zich in ieder van ons bevindt, en die ons allen met elkaar verbindt, waarbij Liefde de verbindende Energie is. Ik ga er vanuit dat deze Spirit zich zich niet alleen in alle mensen, maar zich ook in al het andere bevindt, in de dieren, de planten, de bergen, de zeeën, de rotsen, de mineralen, maar ook in de Aarde als geheel. Elk atoom is ermee bezwangerd.
Het is zó groot dat het mijn bevattingsvermogen ver te boven gaat, dus wie weet schrijf ik over tien jaar weer iets anders.
Westerse samenlevingen kennen het Christelijke Kruis, een kruis met een langer standbeen. Er is ook het Maltezer Kruis, het Keltische Kruis, het Russisch Orthodoxe Kruis die alle gelijkbenig zijn, maar er ieder net iets anders uitzien. Dan heb je nog de Swastika die we in India overal tegenkwamen, waarmee alle belangrijke objecten gezegend worden. Bij de Indianen is het ‚medicijnwiel‘ het bekendste symbool: ook een kruis in een cirkel. Dat is in feite de Two Roads.
Het Zonnekruis
Het Two Roads symbool is ook bekend onder een andere naam: het Zonnekruis. Als je op Internet gaat zoeken op Sun Cross zul je dit symbool veelvuldig tegenkomen, het is soms bijna een kopie van de Two Roads. Maar er komt ook een ander symbool om de hoek kijken: de Swastica, een heilig symbool in India. Dit symbool wordt helaas vaak in diskrediet gebracht door het hakenkruis, het logo van de nazi’s die de uitvoerders waren van de 2e Wereldoorlog.
Daarmee is de Swastica geen negatief symbool. Het is eerder zo dat Hitler zich een symbool toe-eigende waarvan bekend was dat het heel krachtig was. Bij de Swastica en bij het hakenkruis zie je dat de vier armen zich zijwaarts bewegen. Wat ligt daaraan ten grondslag? Wie heeft die vorm bedacht? Waarom is die zo belangrijk?
Deze vragen zullen wellicht nooit helemaal beantwoord worden, maar tijdens ons onderzoek naar de Akaija zijn we op informatie gestuit die hier (zon)licht op kan laten schijnen.
De Zon is een enorme energiecentrale die op Aarde licht en warmte brengt. Als energiecentrale zendt zij behalve licht ook magnetische energiegolven de ruimte in, maar de zon tegelijk ook om haar as draait buigen die magnetische golven af. Magneten hebben, zoals je weet twee polen, een positieve (+) en een negative (–). Om de zoveel dagen wisselt het magnetische veld van de Zon om van plus naar min of van min naar plus. Van boven af gezien ziet die verdeling van positief geladen en negatief geladen zonnewind er ruwweg uit als een Swastica. Die magnetisch geladen ‚Zonnewind‘ verandert voortdurend en beïnvloedt elk aspect van ons leven op Aarde. Die magnetisch geladen zonnewind heeft een onvoorstelbaar grote invloed op alles. Astrologie is de wetenschap die deze kennis, gebaseerd op het interpreteren van kosmische invloeden op ons leven, bestudeert. Er wordt vaak lacherig over gedaan, maar laat ik het vanuit ander perspectief uitleggen… Als de lava uit een vulkaan afkoelt wordt het steen. Op het moment van stollen onthoudt die steen het magnetisch veld van de Aarde. Zo kunnen wetenschappers aantonen dat de magnetische noordpool zich niet altijd op dezelfde plek heeft bevonden. Soms bevond de magnetische Noordpool zich in het Zuiden, of nog ergens anders.
Datzelfde gebeurt ook in ons lichaam. Op het exacte moment van onze conceptie wordt die kosmische energie (waaronder de Zonnewind) in ons DNA vastgelegd en daarmee krijgt onze incarnatie een bepaalde kleuring mee die in ons voordeel kan werken tijdens het uitwerken van onze Geboorte-Blueprint. Dat is het bewandelen van de Two Roads.
In Rusland hebben wetenschappers in 1987 de contouren van een oeroude krachtplek/nederzetting gevonden: Arkaim, in het Zuiden van Rusland net voorbij de Oeral. Het bijzondere van Arkaim is haar grondplan, zie tekening. En wat Arkaim nog interessanter maakt zijn de gevonden artefacten. Ook Arkaim is op de sterren en de Zon uitgelijnd. Op uitnodiging van het Russische tijdschrift Oracula waren wij samen met Eliza White Buffalo en een andere vriendin, Stepanida, tijdens de Zonnewende van 2014 met een twee meter grote Akaija in Arkaim, dat ook wel het Stonehenge van Rusland genoemd wordt. Elk jaar komen daar duizenden Russen samen om de Zonnewende vieren. Tijdens en kort na het opbouwen van deze grote Akaija zagen alle mensen die foto’s maakten enorme aantallen orbs op alle foto’s.
Акай
Tijdens ons verblijf in Arkaim gebeurde er iets bijzonders dat overduidelijk de signatuur van onze engelbewaarders draagt. Toen we het kleine schamele restaurantje van Arkaim uitliepen werd Marianne plotseling tegen iemand aangeduwd en ze verontschuldigde zich met ‚Excuse me‘.
Russen zeggen dat niet. Zij hebben daar een heel andere uitdrukking voor. Deze man was toevallig een van de zeer weinige Russen die de Engelse taal machtig was en hij vroeg haar wat ze hier op deze plek in de uitgestrekte taiga ver weg van alle steden deed. Ze vertelde dat zij met drie vrienden de vorige avond een grote Akaija hadden neergezet. Misschien had hij dat meegekregen.
Hij keek haar verbaasd aan en zei: „Whát do you say!? Akai…ja? Wait! You have to meet someone!“
Deze man was samen met zijn eigen groep vrienden en familie naar Arkaim gekomen en die haalde hij erbij. Even later zaten we allemaal samen rondom een paar bij elkaar geschoven tafels. Wat blijkt nu? De man die wij ‚moesten‘ ontmoeten heeft een bijzondere naam: Akai. En wie de Russische taal beheerst weet dat ‚ik‘ in het Russisch als Я geschreven wordt. De uitspraak van Я is: Ja. Als iemand je naar je naam vraagt zeg je: „Ik ben…“ en dan noem je je naam. In het Russisch kun je zeggen: „Я Акай“, maar ook: „Акайя“. „Ik ben Akai“ of „Akai ben ik“.
Hij was naar Arkaim gekomen omdat hij twee mensen zou ontmoeten. Ik was er daar een van. Zijn normale naam is Sergei, maar in 2005 tijdens het El Oyin, ‚s werelds grootste sjamanenfestival in de zuidelijke regio/oblast Altai, was er een bijeenkomst van sjamanen waarbij hij zijn sjamanen-naam Akai kreeg.
Wij kregen de naam Akaija ook in het jaar 2005, van Linda’s moeder, die het in haar hoofd hoorde roepen, wie het dan ook maar was. Linda? Haar gids? In elk geval door Spirit.
Akai is een drukbezette historicus wiens vader een belangrijk leider van de sjamanen in de Altai was. Hij spreekt geen Engels. En hij heeft een missie, die er o.a. uit bestaat om het spirituele gedachtengoed van de Altaïski, de traditionele bewoners van de Altai naar buiten te brengen. De Altaïski wonen rond het vierlandengebied in het Zuiden van Rusland dat gevormd wordt door China in het Zuiden en Rusland in het Noorden, en dan Kazachstan in het Westen en Mongolië in het Oosten. Herken je de Two Roads met de vier windrichtingen?
Met behulp van Lebe Natur, ‚onze‘ Akaija-distributeur in Oostenrijk, sponsorden we Akai om zijn levensvisie tijdens een sjamanencongres in München te komen vertellen. Zo leerde ik dat het ‚geloof‘ van de Altaïski ‚White Faith‘ genoemd wordt. Het is geen geloof of religie, maar zoals zij het zien een Weten. Hun ‚weten‘ zou je kunnen omschrijven als de essentie van elke godsdienst en geloof op Aarde.
En zo zijn we weer terug bij het object Faith, dat een perspectief is op het Two Roads symbool, dat de essentie symboliseert van elke religie op Aarde, gebaseerd op de magnetische velden van de Zon.
Two Roads door de eeuwen heen
In de geschiedenis is de Two Roads-vorm al veel vaker gebruikt. Het was al bekend bij de Kopten wordt daarom ook wel het ‘Koptische Kruis’ genoemd (links). De Kopten waren ervan overtuigd dat zij de eerste echte Christenen waren. Ze zijn verwant aan de Essenen en ook aan de Keltische Druïden. Het Keltische kruis zie je iets rechts afgebeeld, gefotografeerd nabij Holy Head in Noord-Wales.
In september 2013 maakte ik eindelijk het grote kruis dat Loes van Loon mij vele jaren eerder voorspeld had. Het is een ongeveer 1 meter grote Two Roads, die nu door Eliza wordt gebruikt tijdens gebedsceremonies voor heling van de wereld en in het bijzonder van mensen die hulp nodig hebben. De vier energiebollen rondom representeren de Vier Zuilen van Licht. Eliza houdt hiervoor een boekje bij waarin alle namen opgeschreven worden. Tijdens de gebedsceremonies (elke zondagavond) bij Eliza thuis in Omagh (Noord-Ierland) worden de namen uitgesproken.
Hier volgt een citaat van Eliza:
“Black Elk’s spirit gaf mij het Two Roads Symbool, dat de Christus-Energie voorstelt in perfecte balans tussen Great Spirit (De Vader) en Moeder Aarde. Hij vroeg me om een gebedslijst bij te gaan houden, een lijst van zielen die vragen om ‘heelheid’, om gelukkig te zijn. Dat is wat iedereen wil – gelukkig zijn – en werkelijk geluk kan gevonden worden in het Christusbewustzijn binnenin jezelf. En aldus, net zoals ik ook mijn hart aanraakte en gebeden uitsprak met het Christusbewustzijn, zodat anderen geluk zouden vinden, plaats ik me nu voor de Red Stone of Power, het hart van de grote Two Roads, en bid ik voor anderen om gelukkig te worden, heel te zijn, heling te mogen ontvangen door Christus. Het is reeds gegeven, want binnen het Christusbewustzijn is alles heel, in perfecte balans tussen de heilige uitersten, en door deze mensen in hun heelheid, in hun onschendbare Kern, hun Zelf, te houden, verdwijnt de illusie van ziek-zijn, ongelukkig-zijn in het niets. Ik herinner mij de woorden: ‘Vraag en het zal je gegeven worden’. ”
Het Two Roads symbool hieronder heeft doorsnede van één meter, gemaakt voor Eliza, met de symboliek van de vier windrichtingen of Zuilen van Licht. In het midden is een rode roos geschilderd, met daarin een zilveren roos waarin een rode steen is gevat: de Red Stone of Power.
The Making of...
Bronnen
www.elizawhitebuffalo.com
De boeken van Loes van Loon, uitgeverij Petiet.
Black Elk Speaks, John Neihardt