Achter de Schermen

Deze pagina bevat achtergrond informatie bij Wim’s boek Kiezen voor Vrije Keuze – The Lady of the Rings. Je kunt hier enkele geluidsfragmenten beluisteren toen Linda in een vreemde taal ging spreken. Ook haar normale stem is te beluisteren.

Linda's achtergrond

Linda was lerares op een meisjesschool in Apeldoorn in de vakken K & O (Kinderverzorging en Opvoeding) en Handenarbeid. Toen ze in 1999 de diagnose baarmoederhalskanker kreeg hebben wij (Wim Roskam en Linda de Redelijkheid) gekozen voor een andere weg dan mensen normaal zouden doen na het horen van zo’n conclusie. Daar waren uiteraard redenen voor.

Tijdens haar ziekte maakten we ongelooflijke dingen mee, maar het was bovenal heel zwaar. Ter afleiding maakte ze enkele schilderingen die in het boek een belangrijke rol spelen.

Linda vertelde mij dat iedereen ergens in de kosmos een plekje heeft, helemaal van jou, waar niemand je kan storen, tenzij je er toestemming voor geeft. Daar, zei ze, kun je helemaal jezelf zijn, daar ben je veilig. Daar kun je heling ontvangen. Linda’s plek tijdens haar ziekte, die ze via visualisaties kon bezoeken en waar ze dan lange tijd bleef liggen, was een steencirkel op een strand, blij vloed half in zee. De middelste steen wordt beschenen door het licht van de sterren, de Plejaden.

Het was hier dat ze contact kreeg met de vrouw die zich Amà noemde, een vrouw uit de Lichtwereld die ons allebei enorm geholpen heeft met haar humor en liefdevolle hulp.

Ook vloog ze tijdens deze visualisaties op een kosmische adelaar op zoek naar een pijnstillend medicijn, reizend door de tijd, en zo kwam ze terecht in het Atlantis onder de golven, waar ze behandeld werd door een priester met een grote Ankh. Wat bijna geen pijnstiller lukte, lukte wel tijdens deze visualisaties… de pijn werd minder of verdween zelfs geheel!

We begrepen er niets van hoe dit kon, maar het vertelde ons wel dat pijn een heel vreemd verschijnsel is, bijna een levend wezen die sterker wordt naarmate je er harder tegen vecht, en zwakker als je er anders mee omgaat, zoals tijdens deze visualisaties.

Linda hield o.a. van abstracte kunst. Hier zie je een van haar werken van toen ze zelf nog op de opleiding zat (70er jaren 20e eeuw)

Linda's praat in een oude taal: Uzbec ?

Hieronder komen enkele geluidsfragmenten waarin Igor zich uit via Linda’s stem.

Maar let op…
Voor de vele mensen zijn die Linda gekend hebben (familie, vrienden, collega’s, leerlingen), kunnen deze fragmenten heel confronterend zijn. Wees je daarvan bewust, anders overvalt het je ineens haar stem te horen (waarin ook haar pijn weerklinkt), en dat is zeker niet de bedoeling. Heb je hier moeite mee, sla dan gewoon deze fragmenten over.

De laatste opname bestaat uit een aantal gemonteerde fragmenten uit een gesprek en betreft Linda’s normale stem. Als… je gaat luisteren, beluister s.v.p. dat fragment als laatste, waarin Linda’s karakter en de lach in haar stem weerklinkt. Bovendien hoor je haar enkele dingen zeggen die direct op de inhoud van het boek van toepassing zijn. Zo hou je een prettige indruk over aan haar stem.

Het zijn echter zulke bijzondere en voor het boek illustratieve opnames dat ik ze hier wel laat horen.

Igor rebbelt druk voor zich uit in onherkenbare klanken, of wellicht zelfs in een taal

Dit soort spreken door Linda volgde op een periode waarin ze voor Europese talen leek na te bootsen, terwijl ze die talen vaak gewoon beheerste. Het klinkt echter nog onsamenhangend.

Igor roept Nasja: “Nasja bei Uzbekija”

Dit fragment is nogal heftig, want hierin weerklinkt Linda’s pijn op niet mis te verstane wijze. Bedenk, als je dit beluisterd hebt, dat dit nu achter haar ligt. Het was nodig, hoe bizar het ook klinkt, maar… het is geweest. Laat het door je heen gaan, maar laat het daarna weer los. Voel je omarmd en getroost, in de wetenschap dat het Linda en Wim, nu heel goed gaat.

Igor’s spreken is nu heel duidelijk en het lijkt op een bestaande taal

Linda, als Igor, praat nu heel duidelijk. Deze wijze van spreken heeft ze maanden gedaan en de taal veranderde niet meer, het was steeds dezelfde taal. Het in deze taal dat ze ontelbare liedje gezongen heeft. Helaas steeds net niet op die momenten dat ik even de tijd vond om in het geheim een recorder te installeren.

Uitgeschreven in fonetisch schrift zegt zij dit:

Kiemèsh keme mijbéka bijtos togtejéboch.
IJmesh spoike he spogpocht.
Hie mesh keme.
Uztabija hebe spagkija.
Hè…
Bijmas mija kespastia.
Bweès meke mjas bijéweg.
Uzmabe be stokje maiekeija.

Linda’s normale stem

Deze laatste opname bestaat uit een aantal gemonteerde fragmenten uit een gesprek met Maya Storms, een oude bekende en uitstekende helderziende vrouw. Ik vermoed dat ze intussen overleden is, want ze was toen al vrij oud. en betreft Linda’s normale stem. Als… je gaat luisteren, beluister s.v.p. dit fragment als laatste, waarin Linda’s karakter en de lach in haar stem weerklinkt. Bovendien hoor je haar enkele dingen zeggen die direct op de inhoud van het boek van toepassing zijn. Zo hou je een prettige indruk over aan haar stem.
Het betreft een montage van diverse fragmenten van Linda’s normale stem tijdens een gesprek in februari 2000, dus toen ze al wist dat ze ziek was, maar we hadden nog alle hoop een andere afloop.

Rusland 1532 - Een vorig Leven

Het onderstaande briefje werd in 2001 gestuurd door helderziende vrouw wiens naam ik niet meer weet. Die briefje speelde een essentiële rol in het losmaken van een eeuwenoud trauma bij Linda. Zij maakte, volgens haar zeggen, contact met de Akasha-kronieken. Noem dit voor het gemak de database die alles vastlegt dat er op Aarde gebeurt.